O KODIFIKACIONOM ISTORIJATU MAĐARSKOG GRAĐANSKOG PRAVA I O NOVOM MAĐARSKOM GRAĐANSKOM ZAKONIKU

U prvom delu rada se razmatraju osnovne tendencije razvoja kodifikacije mađarskog građanskog prava u periodu reprezentativnog i građanskog društva. Drugi deo je posvećen novom Mađarskom građanskom zakoniku (2013/14), sadržaju, njegovim metodima regulisanja i odnosu prema vankodeksnom građanskom zakonodavstvu, o vremenskom dejstvu – prihvatanju teorije o budućem dejstvu. Ističe se težnja zakonodavca za potpunošću, tako da su obuhvaćene sve oblasti građanskog prava prema pandektnom sistemu – lično pravo, pravo privrednih društava, s pravom udruženja građana, porodično pravo, obligaciono i nasledno pravo. Prema osnovnim načelima, prihvata se načelo ravnopravnosti stranaka u građanskopravnim odnosima, bez obzira da li su fizička ili pravna lica, načelo savesnosti i poštenja, zabrane izigravanja prava. Porodično pravo je vođeno posebnim načelima, vezanih za zaštitu braka, porodice i dece. Ugovorno pravo je vođeno slobodom ugovaranja uz ograničenje dobrih običaja i morala. Deliktno obligaciono pravo je vođeno načelom opšte zabrane prouzrokovanja štete drugom, načelom potpunosti naknade, kako materijalne tako i nematerijalne štete. Ugovorna odgovornost je zasebno uređena, posebnim pravilima, tako da se pravila deliktnog prava shodno primenjuju u toj materiji ako posebna pravila o ugovornoj odgovornosti što drugo ne predviđaju. Regulišu se i ostali izvori obligacija, neosnovano obogaćenje, nezvano vršenje tuđih poslova, jednostrane izjave volje i hartije od vrednosti. Pozivanje na nasleđe ostvaruje se po osnovu ugovora o nasleđivanju, testamenta i zakona. Testamentarna sloboda se ograničava pravilima o nužnom delu. Prihvata se sistem prelaska imovine po sili zakona od trenutka smrti ostavioca. Država nasleđuje ako nema ni ugovornih, ni testamentarnih niti zakonskih naslednika.