TELEVIZIJSKI FORMATI KAO (NE)ZAŠTIĆENA INTELEKTUALNA DOBRA

Televizijski formati predstavljaju osmišljeni i u izvesnom stepenu originalni koncept određenog televizijskog programa. Prilikom sačinjavanja televizijskog programa, TV stanice se u sve većoj meri oslanjaju na formate čija uspešnost je već dokazana na inostranim televizijskim tržištima. U radu se analizira da li televizijski formati, kao intelektualna dobra, uživaju zaštitu u pravu intelektualne svojine. Autor zaključuje da samo pojedini elementi formata mogu uživati autorskopravnu zaštitu, dok se ona ne može priznati konceptu određenog televizijskog programa. Povrh toga, koncept televizijskog formata, pre nego što dođe do njegove realizacije, kao i tehnička uputstva za realizaciju formata, mogu se štititi kao poslovna tajna. Nakon realizacije televizijskog formata, njegov stvaralac može ostvariti zaštitu od imitacije na osnovu propisa o suzbijanju nelojalne konkurencije. Pošto imitacija per se nije zabranjena, propisi o suzbijanju nelojalne konkurencije biće povređeni samo u slučaju da se imitacijom izaziva zabuna ili opasnost od zabune u privrednom prometu, ili u slučaju parazitskog iskorišćavanja tuđeg rada.